وجيه و صاحب قدر و منزلت باشد خدا به دفاع از او در برابر افراد موذى كه نسبتهاى ناروا به او مى‌دهند مى‌پردازد، تو پاك باش و وجاهت خود را در پيشگاه خدا حفظ كن، او نيز به موقع پاكى تو را برملا مى‌سازد هر چند بدخواهان در متهم ساختن تو بكوشند.

نظير اين معنى را در داستان يوسف صديق پاكدامن مى‌خوانيم كه چگونه خدا او را از تهمت بزرگ و خطرناك همسر عزيز مصر مبرا ساخت.

و همچنين در مورد مريم مادر عيسى ع كه نوزاد شيرخوارش به پاكى او گواهى داد و زبان بدخواهان بنى اسرائيل را كه سعى در متهم ساختن او داشتند بست.

ذكر اين نكته نيز لازم به نظر مى‌رسد كه اين خطاب مخصوص مؤمنان زمان پيامبر ص نبود، ممكن است كسانى بعد از او قدم به عرصه وجود بگذارند اما كارى كنند كه روح مقدسش آزرده شود، آئين او را كوچك بشمرند، زحمات او را بر باد دهند، مواريث او را به فراموشى بسپارند آنها نيز مشمول اين آيه خواهند بود.

لذا در بعضى از روايات كه از طرق اهل بيت ع وارد شده مى‌خوانيم:

" آنها كه على ع و فرزندان او را آزار دادند مشمول اين آيه‌اند" [1] آخرين سخن در تفسير آيه اينكه با توجه به حالات پيامبران بزرگ كه از زخم زبان جاهلان و منافقان در امان نبودند نبايد انتظار داشت كه افراد پاك و مؤمن هرگز گرفتار اينگونه اشخاص نشوند، چنان كه امام صادق ع مى‌گويد:

ان رضا الناس لا يملك و السنتهم لا تضبط:

" خوشنودى همه مردم را نميشود به دست آورد، و زبان مردم را نمى‌توان بست" ... امام در پايان اين حديث مى‌افزايد:" آيا موسى را متهم به عيوبى نكردند؟ و آزار ندادند؟ تا اينكه‌

[1] نور الثقلين جلد 4 صفحه 308.