و او در پيشگاه خدا آبرومند و بزرگ منزلت بود" (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا- تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسى‌ فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قالُوا وَ كانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِيهاً).

انتخاب موسى از ميان تمام پيامبرانى كه مورد ايذاء قرار گرفتند بخاطر آن است كه موذيان بنى اسرائيل بيش از هر پيامبرى او را آزار دادند، بعلاوه آزارهايى بود كه بعضا شباهت به ايذاء منافقان نسبت به پيامبر ص اسلام داشت.

در اينكه منظور از ايذاء موسى ع در اينجا چيست؟ و چرا قرآن آن را به صورت سربسته بيان كرده؟ در ميان مفسران گفتگو است، و احتمالات گوناگونى در تفسير آيه داده‌اند از جمله:

1- طبق روايتى موسى ع و هارون ع بر فراز كوه رفتند و هارون بدرود حيات گفت، شايعه‌پراكنان بنى اسرائيل مرگ او را به موسى ع نسبت دادند، خداوند حقيقت امر را روشن ساخت و مشت شايعه‌سازان را باز كرد.

2- چنان كه مشروحا در ذيل آيات اخير سوره" قصص" آورديم" قارون" حيله‌گر براى اينكه تسليم قانون زكات نشود، و حقوق مستمندان را نپردازد، توطئه‌اى چيد كه زن بدكاره‌اى در ميان جمعيت برخيزد و موسى ع را متهم به روابط نامشروع با خود كند كه به لطف الهى نه تنها اين توطئه مؤثر نيفتاد بلكه همان زن به پاكى موسى ع و توطئه قارون گواهى داد.

3- گروهى از دشمنان موسى ع او را متهم به سحر و جنون و دروغ بستن بر خدا كردند، اما خداوند به وسيله معجزات باهرات او را از اين نسبتهاى ناروا مبرا ساخت.

4- جمعى از جهال بنى اسرائيل او را متهم به داشتن پاره‌اى از عيوب جسمانى مانند برص و غير آن كردند، زيرا او به هنگامى كه مى‌خواست غسل كند و خود را شستشو دهد هرگز در برابر ديگرى برهنه نمى‌شد، اما روزى‌