در آيه 85 سوره غافر بعد از آنكه تصريح مى‌كند كه ايمان آوردن كفار لجوج از اقوام پيشين به هنگام مشاهده عذاب استيصال مفيد واقع نشد، اضافه مى‌كند: سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنالِكَ الْكافِرُونَ‌:" اين سنت الهى است كه در گذشته نيز در بندگانش اجرا مى‌شد، و در آنجا كافران گرفتار زيان و خسران شدند".

و در سوره فتح آيه 23 بعد از آنكه پيروزى مؤمنان و شكست كفار و عدم وجود يار و ياور براى آنها را در جنگها مطرح مى‌كند مى‌افزايد: سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا:" اين سنت پروردگار است كه در گذشته نيز بوده، و هرگز سنت الهى تغيير نمى‌پذيرد.

و نيز در سوره اسراء آيه 77 هنگامى كه توطئه تبعيد يا نابودى پيامبر ص را بيان مى‌فرمايد اضافه مى‌كند:" اگر آنها اين كار خود را عملى مى‌كردند بعد از تو جز مدت كوتاهى باقى نمى‌ماندند": سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنا قَبْلَكَ مِنْ رُسُلِنا وَ لا تَجِدُ لِسُنَّتِنا تَحْوِيلًا:" اين سنت پيامبرانى است كه قبل از تو فرستاديم و هرگز دگرگونى در سنت نمى‌بينى".

از مجموع اين آيات به خوبى استفاده مى‌شود كه منظور از" سنت" در اينگونه موارد قوانين ثابت و اساسى" تكوينى" يا" تشريعى" الهى است كه هرگز دگرگونى در آن روى نمى‌دهد، و به تعبير ديگر خداوند در عالم تكوين و تشريع اصول و قوانينى دارد كه همانند قوانين اساسى مرسوم در ميان مردم جهان دستخوش دگرگونى و تغيير نمى‌شود، اين قوانين هم بر اقوام گذشته حاكم بوده است، و هم بر اقوام امروز و آينده حكومت خواهد كرد.

يارى پيامبران، شكست كفار، لزوم عمل به فرمانهاى الهى هر چند ناخوشايند محيط باشد، عدم فايده توبه به هنگام نزول عذاب الهى، و مانند اينها جزء اين سنتهاى جاودانى مى‌باشد.