جالب اينكه" شافعى" همين فتوا را در شعر معروفش صريحا آورده است، در آنجا كه مى‌گويد:

" اى اهل بيت رسول اللَّه محبت شما از سوى خداوند در قرآن واجب شده است"" در عظمت مقام شما همين بس كه هر كس بر شما صلوات نفرستد نمازش باطل است‌ [1]

آيه بعد در حقيقت نقطه مقابل آيه گذشته را بيان مى‌كند، مى‌گويد:

" كسانى كه خدا و پيامبرش را ايذاء مى‌كنند خداوند آنها را در دنيا و آخرت از رحمت خود دور مى‌سازد و براى آنان عذاب خوار كننده‌اى آماده كرده است" (إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِيناً).

در اينكه منظور از" ايذاء پروردگار" چيست؟ بعضى گفته‌اند همان كفر و الحاد است كه خدا را به خشم مى‌آورد، چرا كه آزار در مورد خداوند جز ايجاد خشم مفهوم ديگرى نمى‌تواند داشته باشد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه ايذاء خداوند همان ايذاء پيامبر ص و مؤمنان است، و ذكر خداوند براى اهميت و تاكيد مطلب است.

و اما ايذاء پيامبر اسلام ص مفهوم وسيعى دارد، و هر گونه كارى كه او را آزار دهد شامل مى‌شود، اعم از كفر و الحاد و مخالفت دستورات خداوند، همچنين‌

[1] در كتاب نفيس" الغدير" انتساب اين اشعار را به امام شافعى از" شرح المواهب زرقانى" جلد 7 صفحه 7 و جمعى ديگر آورده است.