حقوق ميهمان آنست كه او را تا در خانه بدرقه كنى" [1] و تا آنجا كه به تكلف نيانجامد بايد وسايل آسايش و راحتى او را فراهم كرد، تا آنجا كه در حديثى داريم يكى از حقوق ميهمان اين است كه حتى خلال را براى او فراهم سازند

" قال رسول اللَّه (ص): ان من حق الضيف ان يعدله الخلال"!

[2] گاه مى‌شود ميهمانها افرادى كم‌رو و خجالتى هستند و به همين دليل دستور داده شده است كه از آنها در باره غذا خوردن سؤال نكنند، بلكه سفره غذا را آماده سازند، اگر مايل بود بخورد، چنان كه امام صادق ع مى‌فرمايد:

لا تقل لاخيك اذا دخل عليك اكلت اليوم شيئا؟ و لكن قرب اليه ما عندك، فان الجواد كل الجواد من بذل ما عنده:

" هنگامى كه برادرت بر تو وارد شود از او سؤال نكن آيا امروز غذا خورده‌اى يا نه؟ آنچه دارى براى او حاضر كن، چرا كه سخاوتمند واقعى كسى است كه از بذل آنچه حاضر دارد مضايقه نكند" [3] از جمله وظايف ميزبان در پيشگاه خدا اين است كه غذايى را كه آماده ساخته است تحقير نكند چرا كه نعمت خدا هر چه باشد عزيز و محترم است، ولى در ميان مترفين و ارباب تكلف معمول است كه هر قدر سفره را رنگين كنند مى‌گويند:

چيز ناقابلى بيش نيست و لايق مقام شما نمى‌باشد! همانگونه كه ميهمان نيز وظيفه دارد آن را كوچك نشمرد.

در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم:

هلك امرؤ احتقر لاخيه ما يحضره و هلك امرؤ احتقر من اخيه ما قدم اليه:

" ميزبانى كه آنچه را براى برادرش آماده ساخته كوچك بشمرد هلاك (و گمراه) شده است، همچنين ميهمانى كه آنچه را كه نزد او حاضر كرده‌اند كوچك بشمرد گمراه است"! [4]

[1] بحار الانوار جلد 75 صفحه 451.

[2] و [3] بحار الانوار جلد 75 صفحه 455.

[4] محجة البيضاء جلد 3 صفحه 30.