كه نبايد در اين هنگام نگاه از روى شهوت، و به قصد لذت بردن باشد.

اين نيز روشن است كه اين حكم مخصوص مواردى است كه انسان به راستى مى‌خواهد در باره زنى تحقيق كند كه اگر شرايط در او جمع بود با او ازدواج كند، اما كسى كه هنوز تصميم بر ازدواج نگرفته، تنها به احتمال ازدواج، يا به عنوان جستجوگرى، نمى‌تواند به زنان نگاه كند.

البته بعضى در آيه فوق اين احتمال را داده‌اند كه اشاره به نگاه‌هايى باشد كه بى اختيار و تصادفا به زنى مى‌افتد، در اين صورت آيه دلالتى بر حكم مزبور ندارد و مدرك اين حكم تنها روايات خواهد بود، ولى جمله" و لَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنُهُنَ‌":" هر چند زيبايى آنها اعجاب تو را برانگيزد" با نگاههاى تصادفى و زود گذر هماهنگ نيست، بنا بر اين دلالتش بر حكم فوق بعيد به نظر نمى‌رسد.