[سوره الأحزاب (33): آيه 50]

يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنا لَكَ أَزْواجَكَ اللاَّتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَ ما مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَ بَناتِ عَمِّكَ وَ بَناتِ عَمَّاتِكَ وَ بَناتِ خالِكَ وَ بَناتِ خالاتِكَ اللاَّتِي هاجَرْنَ مَعَكَ وَ امْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَها لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَها خالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنا ما فَرَضْنا عَلَيْهِمْ فِي أَزْواجِهِمْ وَ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ لِكَيْلا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً (50)

ترجمه:

50- اى پيامبر! ما همسران تو را كه مهرشان را پرداخته‌اى براى تو حلال كرديم، و همچنين كنيزانى كه از طريق غنائمى كه خدا به تو بخشيده است مالك شده‌اى و دختران عموى تو، و دختران عمه‌ها، و دختران دايى تو و دختران خاله‌ها كه با تو مهاجرت كردند، هر گاه زن با ايمانى خود را به پيامبر ببخشد (و مهرى براى خود قائل نشود) چنانچه پيامبر بخواهد مى‌تواند با او ازدواج كند، اما چنين ازدواجى تنها براى تو مجاز است نه ساير مؤمنان، ما مى‌دانيم براى آنها در مورد همسرانشان و كنيزانشان چه حكمى مقرر داشته‌ايم (و مصالح آنها چه ايجاب مى‌كند) اين به خاطر آن است كه مشكلى (در اداى رسالت) بر تو نبوده باشد، و خداوند آمرزنده و مهربان است.