[سوره الأحزاب (33): آيات 41 تا 44]

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِيراً (41) وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً (42) هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَ مَلائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ كانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيماً (43) تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلامٌ وَ أَعَدَّ لَهُمْ أَجْراً كَرِيماً (44)

ترجمه:

41- اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد خدا را بسيار ياد كنيد.

42- و صبح و شام او را تسبيح نمائيد.

43- او كسى است كه بر شما درود و رحمت مى‌فرستد و فرشتگان او (نيز براى شما تقاضاى رحمت مى‌كنند) تا شما را از ظلمات (جهل و شرك و گناه) به سوى نور (ايمان و علم و تقوى) رهنمون گردد، او نسبت به مؤمنان مهربان است.

44- تحيت آنان در روزى كه او را ديدار مى‌كنند سلام است، و براى آنها پاداش پر ارزشى فراهم ساخته است.

تفسير: رحمت و درود خدا و فرشتگان راهگشاى مؤمنان‌

از آنجا كه در آيات گذشته سخن از وظائف سنگين پيامبر اسلام ص در مقام تبليغ رسالت بود، در آيات مورد بحث براى فراهم آوردن زمينه اين تبليغ و گسترش دامنه آن در تمام محيط بخشى از وظائف مؤمنان را بيان مى‌كند،