موضوع خطرناك مانند زخم زبانهاى مردم بيم داشته باشند، و يا همچون موسى ع به هنگامى كه عصا را افكند و اژدها شد مطابق طبع بشرى ترسيد، اينگونه ترس و وحشت اگر افراطى نباشد عيب و نقص نيست، و حتى شجاعترين افراد در زندگى خود گاه با آن روبرو مى‌شوند، عيب و نقص آن است كه در زندگى اجتماعى در انجام وظيفه الهى بترسد.

آيا پيامبران تقيه مى‌كنند؟

جمعى از آيه فوق استفاده كرده‌اند كه براى انبياء هرگز تقيه كردن در ابلاغ رسالت جائز نيست، زيرا قرآن مى‌گويد: وَ لا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ‌.

ولى بايد توجه داشت" تقيه" انواعى دارد، تنها يك نوع از آن" تقيه خوفى" است كه طبق آيه فوق در مورد دعوت انبياء و ابلاغ رسالت منتفى است.

ولى تقيه اقسام ديگرى نيز دارد، از جمله" تقيه تحبيبى" و" پوششى" است.

منظور از" تقيه تحبيبى" آن است كه گاه انسان براى جلب محبت طرف مقابل عقيده خود را مكتوم مى‌دارد تا بتواند نظر او را براى همكارى در اهداف مشترك جلب كند.

و منظور از" تقيه پوششى" آن است كه گاه براى رسيدن به هدف بايد نقشه‌ها و مقدمات را كتمان كند، چرا كه اگر برملا گردد و دشمنان از آن آگاه شوند ممكن است آن را خنثى كنند.

زندگى انبياء مخصوصا پيامبر اسلام ص پر است از اينگونه تقيه‌ها، زيرا مى‌دانيم در بسيارى از مواقع هنگامى كه حركت به سوى ميدان نبرد مى‌كرد مقصد خود را مخفى مى‌داشت، نقشه‌هاى جنگى او كاملا در خفا كشيده مى‌شد، و استتار كه نوعى از تقيه است در تمام مراحل اجرا مى‌گشت.

گاه براى بيان حكمى از روش مرحله‌اى كه نوعى از تقيه است استفاده‌