پيروز نخواهند شد قاطعانه بايد پيش روند، حرفهاى ناموزون بدگويان را به جان خريدار شوند و بى اعتنا به جوسازيها و غوغاى عوام و توطئه فاسدان و مفسدان به برنامه‌هاى خود ادامه دهند چرا كه همه حسابها به دست خدا است.

لذا در پايان آيه مى‌فرمايد:" همين بس كه خداوند حافظ اعمال بندگان و حسابگر و جزا دهنده آنها است" (وَ كَفى‌ بِاللَّهِ حَسِيباً).

هم حساب ايثار و فداكارى پيامبران را در اين راه نگهميدارد و پاداش مى‌دهد و هم سخنان ناموزون و ياوه سراى دشمنان را محاسبه و كيفر مى‌دهد.

در حقيقت جمله" كَفى‌ بِاللَّهِ حَسِيباً" دليلى است براى اين موضوع كه رهبران الهى نبايد در ابلاغ رسالات خود وحشتى داشته باشند چون حسابگر زحمات آنها و پاداش دهنده خدا است.

نكته‌ها:

1- منظور از" تبليغ" در اينجا همان" ابلاغ" و رسانيدن است، و هنگامى كه ارتباط با" رسالات اللَّه" پيدا كند مفهومش اين مى‌شود كه آنچه را خدا به عنوان وحى به پيامبران تعليم كرده به مردم تعليم كنند، و از طريق استدلال و انذار و بشارت و موعظه و اندرز در دلها نفوذ دهند.

2-" خشيت" به معنى ترس توأم با تعظيم و احترام است، و از همين رو با خوف كه اين ويژگى در آن نيست متفاوت است، و گاه به معنى مطلق ترس نيز به كار مى‌رود.

در بعضى از مؤلفات محقق طوسى سخنى در تفاوت اين دو واژه آمده است كه در حقيقت ناظر به معنى عرفانى آن مى‌باشد، نه معنى لغوى، او مى‌گويد:

" خشيت و خوف هر چند در لغت به يك معنى (يا نزديك به يك معنى) مى‌باشند، ولى در عرف صاحبدلان در ميان اين دو فرقى است، و آن اينكه:" خوف"