و در جاى ديگر مى‌گويد:" چه كسى آئينش بهتر است از آن كس كه با تمام وجود خود تسليم پروردگار شده و نيكوكار است"؟" وَ مَنْ أَحْسَنُ دِيناً مِمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ‌" (نساء- 125).

اصولا" اسلام" از ماده" تسليم" گرفته شده، و به همين حقيقت اشاره مى‌كند، بنا بر اين هر انسانى به مقدار تسليمش در برابر حق از روح اسلام برخوردار است.

مردم در اين زمينه چند گروهند: گروهى تنها در مواردى تسليم فرمان حقند كه با منافعشان تطبيق كند، اينها در حقيقت مشركانى هستند كه نام" مسلم" بر خود گذارده‌اند، و كارشان تجزيه احكام الهى به مصداق" نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ‌" است حتى در آنجا كه ايمان مى‌آورند در حقيقت به منافعشان ايمان آورده‌اند نه به حكم خدا!.

گروه ديگرى آنها هستند كه اراده و خواستشان تحت الشعاع اراده و خواست خدا است، و به هنگام تضاد منافع زود گذرشان با فرمان حق از آن چشم مى‌پوشند و تسليم فرمان خدا مى‌شوند، اينها مؤمنان و مسلمانان راستينند.

گروه سومى از اين هم برترند، و اصولا جز آنچه خدا اراده كند اراده‌اى ندارند، و جز آنچه او مى‌خواهد خواسته‌اى در دل آنها نيست، آنها به جايى رسيده‌اند كه فقط چيزى را دوست مى‌دارند كه او دوست دارد، و از چيزى متنفرند كه او نمى‌خواهد.

اينها خاصان و مخلصان و مقربان درگاه او هستند كه تمام وجودشان به رنگ توحيد در آمده و غرق محبت و محو جمال اويند [1]

[1] بحث ديگرى در اين زمينه نيز در جلد سوم صفحه 454 (ذيل آيه 65 سوره نساء) آورده‌ايم.