لذا در جمله بعد مى‌فرمايد:" اين سنت الهى در مورد پيامبران در امم پيشين نيز جارى بوده است" (سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ‌).

تنها تو نيستى كه گرفتار اين مشكلى، بلكه همه انبياء به هنگام شكستن سنتهاى غلط گرفتار اين ناراحتيها بوده‌اند.

مشكل بزرگ در اين قضيه، منحصر به شكستن اين دو سنت جاهلى نبود، بلكه چون پاى ازدواج پيامبر ص در ميان بود، اين امر مى‌توانست دستاويز ديگرى به دشمنان براى عيبجويى بدهد كه شرح آن خواهد آمد.

و در پايان آيه براى تثبيت قاطعيت در اين گونه مسائل بنيادى مى‌فرمايد" فرمان خدا همواره روى حساب و برنامه دقيقى است و بايد به مرحله اجرا در آيد" (وَ كانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَراً مَقْدُوراً).

تعبير به" قَدَراً مَقْدُوراً"، ممكن است اشاره به حتمى بودن فرمان الهى باشد، و ممكن است ناظر به رعايت حكمت و مصلحت در آن باشد اما مناسبتر با مورد آيه اين است كه هر دو معنى از آن اراده شود، يعنى فرمان خدا هم روى حساب است و هم بى چون و چرا لازم الاجراء است.

جالب اينكه در تواريخ مى‌خوانيم: پيامبر اسلام در مورد ازدواج با زينب آن چنان دعوت عامى براى صرف غذا از مردم به عمل آورد كه در مورد هيچيك از همسرانش سابقه نداشت! [1] گويا با اين كار مى‌خواست نشان دهد كه به هيچوجه مرعوب سنتهاى خرافى محيط نيست، بلكه به اجراى اين دستور الهى افتخار مى‌كند، بعلاوه در نظر داشت كه از اين راه آوازه شكستن اين سنت جاهلى به گوش همگان‌

[1] مفسر بزرگ مرحوم طبرسى در" مجمع البيان" چنين نقل مى‌كند فتزوجها رسول اللَّه (ص) ... و ما أولم على امرأة من نسائه ما أولم عليها، ذبح شاة و اطعم الناس الخبز و اللحم، حتى امتد النهار (مجمع البيان ج 8 ص 361).