ترجمه:

36- هيچ مرد و زن با ايمانى حق ندارد هنگامى كه خدا و پيامبرش امرى را لازم بدانند اختيارى از خود (در برابر فرمان خدا) داشته باشد، و هر كس نافرمانى خدا و رسولش را كند به گمراهى آشكارى گرفتار شده است.

37- به خاطر بياور زمانى را كه به كسى كه خداوند به او نعمت داده بود و تو نيز به او نعمت داده بودى مى‌گفتى همسرت را نگاه دار و از خدا بپرهيز (و پيوسته اين امر را تكرار مى‌نمودى) و تو در دل چيزى را پنهان مى‌داشتى كه خداوند آن را آشكار مى‌كند، و از مردم مى‌ترسيدى در حالى كه خداوند سزاوارتر است كه از او بترسى، هنگامى كه زيد از همسرش جدا شد ما او را به همسرى تو در آورديم تا مشكلى براى مؤمنان در ازدواج با همسران پسرخوانده‌هاى آنها هنگامى كه از آنان طلاق گيرند نباشد، و فرمان خدا انجام شدنى است.

38- هيچگونه جرمى بر پيامبر در آنچه خدا بر او واجب كرده است نيست، اين سنت الهى در مورد كسانى كه پيش از اين بوده‌اند نيز جارى بوده است و فرمان خدا روى حساب و برنامه دقيقى است.

شان نزول:

آيات فوق- به گفته غالب مفسران و مورخان اسلامى در مورد داستان ازدواج زينب بنت جحش (دختر عمه پيامبر گرامى اسلام) با زيد بن حارثه برده آزاد شده پيامبر ص نازل شده است.

ماجرا از اين قرار بود كه: قبل زمان بعثت و بعد از آن كه خديجه با پيامبر ص ازدواج كرد خديجه برده‌اى به نام" زيد" خريدارى نمود كه بعدا آن را به پيامبر ص بخشيد و پيامبر ص او را آزاد فرمود، و چون طائفه‌اش او را از خود راندند پيامبر ص نام" فرزند خود" بر او نهاد و به اصطلاح او را