شرائطى هرگز پيامبر ص اجازه نخواهد داد زنانش چنين توقعاتى داشته باشند.

از پاره‌اى از روايات استفاده مى‌شود كه حتى بعضى از آنان خشونت سخن را با پيامبر ص به آن حد رساندند كه گفتند: لعلك تظن ان طلقتنا لا نجد زوجا من قومنا غيرك:" تو گمان مى‌كنى كه اگر ما را طلاق دهى همسرى غير از تو در ميان قوم و قبيله خود نخواهيم يافت"؟! [1] اينجا است كه پيامبر ص به فرمان خدا مامور مى‌شود با قاطعيت تمام با اين مساله برخورد كند و براى هميشه وضع خود را با آنها روشن سازد.

به هر حال نخستين آيه از آيات فوق پيامبر ص را مخاطب ساخته مى‌گويد:

" اى پيامبر به همسرانت بگو: اگر شما زندگى دنيا را مى‌خواهيد، و طالب زينت آن هستيد، بيائيد هديه‌اى به شما دهم، و شما را به طرز نيكويى رها كنم، بى آنكه خصومت و مشاجره‌اى در كار باشد" (يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَياةَ الدُّنْيا وَ زِينَتَها فَتَعالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَ أُسَرِّحْكُنَّ سَراحاً جَمِيلًا).

" امتعكن" از ماده" متعه" است، و چنان كه در آيه 236 سوره بقره گفته‌ايم منظور از آن هديه‌اى است كه با شؤون زن متناسب باشد در اينجا منظور اين است كه مقدار مناسبى بر مهر بيفزايد و يا اگر مهريه‌اى تعيين نشده هديه شايسته‌اى به آنها بدهد به طورى كه راضى و خشنود گردند، و جدايى آنها در محيط دوستانه انجام پذيرد.

" سراح" در اصل از ماده" سرح" (بر وزن شرح) به معنى گياه و درختى است كه برگ و ميوه دارد، و سرحت الإبل يعنى شتر را رها كردم تا از گياهان‌

[1]" كنز العرفان" جلد 2 صفحه 238.