4- تعبيرات پر معنى آيات‌

از جمله تعبيراتى كه در آيات فوق به چشم مى‌خورد اين است كه در مورد كشته شدگان اين جنگ مى‌گويد" فريقا تقتلون" يعنى" فريقا" را مقدم بر" تقتلون" مى‌دارد در حالى كه در مورد اسيران" فريقا" را از فعل آن يعنى" تاسرون" مؤخر داشته است، بعضى از مفسران در تفسير آن گفته‌اند اين به خاطر آن است كه در مساله كشته شدگان، تكيه بيشتر روى اشخاص است چرا كه سران بزرگ آنها در اين گروه بودند، ولى در مورد اسارت، افراد سرشناسى نبودند كه روى آنها تكيه كند، بعلاوه اين تقديم و تاخير، سبب شده كه" قتل" و" اسر" (كشتن و اسارت) كه دو عامل پيروزى بر دشمن است در كنار هم قرار گيرند و تناسب در ميان آنها رعايت شود.

و نيز در نخستين آيه مورد بحث، پائين آوردن يهود را از قلعه‌هايشان، قبل از جمله" قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ‌" (خداوند در دلهاى آنها رعب وحشت افكند) ذكر كرده است، در حالى كه ترتيب طبيعى بر خلاف اين است، يعنى نخست ايجاد رعب مى‌شود سپس پائين آمدن از آن قلعه‌هاى محكم، اين به خاطر آنست كه آنچه به حال مسلمانان مهم و شادى بخش بوده و هدف اصلى را تشكيل داده است، در هم شكستن قلعه‌هاى بسيار مستحكم آنها بوده است.

تعبير به" أَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَ دِيارَهُمْ‌" نيز بيانگر اين حقيقت است كه شما بى آنكه زحمت چندانى براى اين جنگ متحمل شويد خداوند زمينها و خانه‌ها و اموال آنان را در اختيارتان قرار داد.

و بالآخره تكيه بر قدرت خداوند در آخرين آيه (و كانَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيراً) اشاره به اين است كه او يك روز وسيله باد و طوفان و لشكر نامرئى، احزاب را شكست داد و روز ديگر با لشكر رعب و وحشت، حاميان آنها يعنى يهود بنى قريظه را در هم شكست.