محاصره خود در آوردند.

بيست و پنج روز اين محاصره به طول انجاميد و بعدا چنان كه در نكته‌ها خواهد آمد، همگى تسليم شدند، گروهى به قتل رسيدند و پيروزى بزرگ ديگرى بر پيروزى مسلمانان افزوده شده و سرزمين مدينه براى هميشه از لوث وجود اين اقوام منافق و دشمنان سرسخت لجوج پاك گرديد.

آيات مورد بحث اشاره فشرده و دقيقى به اين ماجرا است و همانگونه كه گفتيم اين آيات، بعد از حصول پيروزى نازل شد، و خاطره اين ماجرا را به صورت يك نعمت و موهبت بزرگ الهى شرح داد.

نخست مى‌فرمايد:" خداوند گروهى از اهل كتاب را كه از مشركان عرب حمايت كردند از قلعه‌هاى محكمشان پائين كشيد" (وَ أَنْزَلَ الَّذِينَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ صَياصِيهِمْ‌).

" صياصى" جمع" صيصيه" به معنى قلعه‌هاى محكم است سپس به هر وسيله دفاعى نيز اطلاق شده است، مانند شاخ گاو و شاخكى كه در پاى خروس است.

اينجا روشن مى‌شود كه يهود قلعه‌هاى خود را در كنار مدينه در نقطه مرتفعى ساخته بودند و بر فراز برجهاى آنها به دفاع از خويشتن مشغول مى‌شدند.

(تعبير به انزل" پائين آورد" نيز ناظر به همين معنى است).

سپس مى‌افزايد:" خداوند در دلهاى آنها ترس و رعب افكند" (وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ‌).

و سرانجام كارشان به جايى رسيد كه" گروهى را به قتل مى‌رسانديد و گروهى را اسير مى‌كرديد" (فَرِيقاً تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَرِيقاً).