ميدان نائل نشدند.

بعضى نيز گفته‌اند منظور از خير در اينجا" مال" است، چرا كه اين كلمه در بعضى از موارد ديگر نيز به مال اطلاق شده است (از جمله در آيه وصيت آيه 180 سوره بقره (إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ‌).

چه اينكه يكى از انگيزه‌هاى اصلى لشكر كفر رسيدن به غنائم مدينه و غارت اين سرزمين بود، اصولا در عصر جاهليت، مهمترين انگيزه جنگ، همين انگيزه بود.

ولى ما هيچ دليلى بر محدود كردن مفهوم" خير" به" مال" در اينجا نداريم بلكه هر نوع پيروزى را كه آنها در نظر داشتند شامل مى‌شود، مال هم يكى از آنها بود كه از همه محروم ماندند.

در جمله بعد مى‌افزايد:" خداوند در اين ميدان مؤمنان را از جنگ بى نياز ساخت" (وَ كَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتالَ‌).

آن چنان عواملى فراهم كرد كه بى آنكه احتياج به درگيرى وسيع و گسترده‌اى باشد و مؤمنان متحمل خسارات و ضايعات زيادى شوند جنگ پايان گرفت، زيرا از يك سو طوفان شديد و سردى اوضاع مشركان را به هم ريخت، و از سوى ديگر رعب و ترس و وحشت را كه آن هم از لشكرهاى نامرئى خدا است بر قلب آنها افكند، و از سوى سوم ضربه‌اى كه" على بن ابى طالب ع" بر پيكر بزرگترين قهرمان دشمن" عمرو بن عبد ود" وارد ساخت و او را به ديار عدم فرستاد، سبب فرو ريختن پايه‌هاى اميد آنها شد، دست و پاى خود را جمع كردند و محاصره مدينه را شكستند و ناكام به قبائل خود باز گشتند.

و در آخرين جمله مى‌فرمايد:" خداوند قوى و شكست ناپذير است" (وَ كانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزاً).

ممكن است كسانى" قوى" باشند اما" عزيز" و شكست ناپذير نباشند يعنى شخص‌