تفسير: آزمايش بزرگ الهى در ميدان احزاب‌

اين آيات و چندين آيه بعد از آن كه مجموعا هفده آيه را تشكيل مى‌دهد پيرامون يكى از بزرگترين آزمونهاى الهى در مورد" مؤمنان" و" منافقان" و امتحان صدق گفتار آنها در عمل- كه در آيات گذشته از آن بحث شد- سخن مى‌گويد.

اين آيات از يكى از مهمترين حوادث تاريخ اسلام، يعنى جنگ احزاب، بحث مى‌كند، جنگى كه در حقيقت نقطه عطفى در تاريخ اسلام بود و كفه موازنه قوا را در ميان اسلام و كفر به نفع مسلمين بر هم زد و پيروزى در آن كليدى بود براى پيروزيهاى بزرگ آينده، و در حقيقت كمر دشمنان در اين غزوه شكست و بعد از آن نتوانستند كار مهمى صورت دهند.

جنگ" احزاب" چنان كه از نامش پيدا است مبارزه همه جانبه‌اى از ناحيه عموم دشمنان اسلام و گروه‌هاى مختلفى بود كه با پيشرفت اين آئين منافع نامشروعشان به خطر مى‌افتاد.

نخستين جرقه جنگ از ناحيه گروهى از يهود" بنى نضير" روشن شد كه به مكه آمدند و طايفه" قريش" را به جنگ با پيامبر ص تشويق كردند و به آنها قول دادند تا آخرين نفس در كنارشان مى‌ايستند، سپس به سراغ قبيله" غطفان" رفتند، و آنها را نيز آماده كارزار كردند.

اين قبائل از هم‌پيمانان خود مانند قبيله" بنى اسد" و" بنى سليم"، نيز دعوت كردند، و چون همگى خطر را احساس كرده بودند، دست به دست هم دادند تا كار اسلام را براى هميشه يكسره كنند، پيامبر ص را به قتل برسانند، مسلمين را در هم بكوبند، مدينه را غارت كنند، و چراغ اسلام را خاموش سازند.