به همين دليل بسيار مى‌شود كه اين اولويت، مسئوليتهاى سنگينى بر دوش پيامبر مى‌گذارد، لذا در روايت معروفى كه در منابع شيعه و اهل سنت وارد شده مى‌خوانيم: پيامبر ص فرمود:

انا اولى بكل مؤمن من نفسه، و من ترك مالا فللوارث و من ترك دينا او ضياعا فالى و على:

" من از هر مؤمنى نسبت به او اولى هستم، كسى كه مالى از خود بگذارد براى وارث او است، و كسى كه بدهكار از دنيا برود و يا فرزند و عيالى بگذارد كفالت آنها بر عهده من است" [1] (بايد توجه داشت كه" ضياع" در اينجا به معنى فرزندان و يا عيالى است كه بدون سرپرست مانده‌اند، و تعبير به" دين" قبل از آن نيز قرينه روشنى بر اين معنى مى‌باشد، زيرا منظور داشتن بدهى بدون مال است).

ب- حكم دوم در زمينه همسران پيامبر است كه آنها به منزله مادر براى همه مؤمنان محسوب مى‌شوند، البته مادر معنوى و روحانى، همانگونه كه پيامبر ص پدر روحانى و معنوى امت است.

اين ارتباط و پيوند معنوى، تنها تاثيرش مساله" حفظ احترام" و" حرمت ازدواج" با زنان پيامبر بود، چنان كه در آيات همين سوره، حكم صريح تحريم ازدواج با آنها بعد از رحلت پيامبر ص آمده است، و گر نه از نظر مساله ارث و همچنين ساير محرمات" نسبى" و" سببى"، كمترين اثرى ندارد، يعنى مسلمانان حق داشتند، با دختران پيامبر ازدواج كنند، در حالى كه هيچكس با دختر مادر خود نمى‌تواند ازدواج كند، و نيز مساله محرميت و نگاه كردن به همسران پيامبر براى هيچكس جز محارم آنها مجاز نبود.

[1] در وسائل الشيعه، جلد 17 صفحه 551، اين سخن از امام صادق (ع) از پيامبر گرامى اسلام (ص) نقل شده، و همين مضمون با تفاوت مختصرى در تفسير قرطبى و روح المعانى ذيل آيات مورد بحث آمده است، در صحيح بخارى نيز جلد 6 صفحه 145 (تفسير سوره احزاب) آمده.