29- بگو: روز پيروزى ايمان آوردن سودى به حال كافران نخواهد داشت، و به آنها هيچ مهلت داده نمى‌شود! 30- اكنون كه چنين است از آنها روى بگردان و منتظر باش، آنها نيز منتظرند! (تو منتظر رحمت خدا باش و آنها منتظر عذاب او!).

تفسير:

روز پيروزى ما

آيات گذشته با تهديد مجرمان بى ايمان آميخته بود، و نخستين آيه مورد بحث نيز توضيح و تكميلى بر اين تهديد است، مى‌فرمايد:" آيا همين براى هدايت آنها كافى نيست كه افراد زيادى از مردمى كه در قرون پيش از آنها زندگى داشتند هلاك كرديم و آنها را به كيفر اعمالشان رسانديم"؟ (أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ‌) [1]" اينها در مساكن ويران شده آنان راه مى‌روند" و آثار آن اقوام نفرين شده را با چشم خود مى‌بينند (يَمْشُونَ فِي مَساكِنِهِمْ‌) [2] سرزمين بلا ديده" عاد" و" ثمود" و شهرهاى ويران شده" قوم لوط" در سر راه آنها به شام قرار دارد، هر زمان كه از اين سرزمينهايى كه يك روز مركز اقوامى قدرتمند و در عين حال گمراه و آلوده بود و هر چه پيامبران آنها به آنان هشدار دادند اثرى نبخشيد و سرانجام عذاب الهى طومار زندگانيشان را در نورديد، عبور مى‌كنند، گويى تمام سنگريزه‌هاى بيابان و كاخهاى ويران شده آنها صد زبان‌

[1] فاعل" لم يهد" مفهومى است كه از جمله" كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ‌" استفاده مى‌شود، و در تقدير چنين است ا و لم يهد لهم كثرة من اهلكنا.

[2] غالب مفسران تفسير آيه را همانگونه كه در بالا گفتيم ذكر كرده‌اند، ولى بعضى احتمال داده‌اند كه جمله" يمشون" بيان حال هلاك شدگان باشد، يعنى آنها در حالى كه از عذاب الهى كاملا بى خبر بودند، و در مسكنهاى خود راه مى‌رفتند ناگهان عذاب الهى رسيد و آنها را هلاك كرد. ولى اين احتمال بعيد به نظر مى‌رسد.