حتى خود فعل" لقاء" در مورد نامه اعمال انسان در قرآن مجيد استعمال شده، در آيه 13 سوره اسراء مى‌خوانيم: وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ كِتاباً يَلْقاهُ مَنْشُوراً:" روز قيامت كتابى براى او (انسان) بيرون مى‌آوريم كه آن را گسترده مى‌بيند"! از مجموع آنچه گفتيم ترجيح اين تفسير بر ساير احتمالاتى كه در آيه فوق داده شده روشن مى‌شود [1] ولى به هر حال توجه به اين نكته لازم است كه پيامبر ص هيچگونه شك و ترديدى در اين گونه مسائل نداشت، بلكه اين گونه تعبيرات معمولا براى تاكيد

[1] جمعى از مفسران مرجع ضمير در" لقائه" را موسى (ع) دانسته‌اند، بنا بر اين معنى چنين مى‌شود: ترديد نداشته باش اى محمد كه با موسى ملاقات خواهى كرد و آن را اشاره به ملاقات با او در شب معراج و يا در روز قيامت دانسته‌اند، اين معنى نامتناسب با مفهوم جمله به نظر مى‌رسد، بعضى ديگر گفته‌اند:

مرجع ضمير" الكتاب" مى‌باشد و منظور از آن قرآن است، يعنى تو اى پيغمبر در اين كه اين قرآن وحى الهى است ترديد بخود راه نده- اين معنى هر چند با آيات آغاز اين سوره متناسب است ولى با جمله‌هاى ديگرى كه در خود اين آيه مى‌باشد چندان تناسب ندارد، بعلاوه" كتاب" در آيه مورد بحث به معنى تورات است و بازگشت ضمير به قرآن هماهنگى با آن ندارد، و توجيه اين معنى به اينكه منظور مطلق كتاب آسمانى است از خلاف ظاهر بودن آن نمى‌كاهد.

بعضى ديگر از مفسران گفته‌اند:

ضمير در" لقائه" به خداوند باز مى‌گردد و اين جمله اشاره به اين است كه در امر معاد هيچگونه ترديد مكن- اين معنى نيز هر چند با آيات گذشته بى تناسب نيست اما با مضمون خود آيه مورد بحث تقريبا هيچگونه تناسبى ندارد.

و از اينجا روشن مى‌شود اينكه در بعضى از تفاسير آيه را اشاره به التقاء دو خط برنامه موسى و پيامبر اسلام دانسته‌اند نيز يك مطلب ذوقى است كه با مفهوم واقعى الفاظ آيه سازگار نمى‌باشد بنا بر اين روشنترين تفسير همان است كه در بالا آورديم.