ترجمه:

15- تنها كسانى به آيات ما ايمان مى‌آورند كه هر وقت اين آيات به آنها ياد آورى شود به سجده مى‌افتند، و تسبيح و حمد پروردگارشان را بجاى مى‌آورند و تكبر نمى‌كنند.

16- پهلوهايشان از بسترها در دل شب دور مى‌شود (بپا مى‌خيزند و رو به درگاه خدا مى‌آورند) پروردگار خود را با بيم و اميد مى‌خوانند، و از آنچه به آنها روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند.

17- هيچكس نمى‌داند چه پاداشهاى مهمى كه مايه روشنى چشمها مى‌گردد براى آنها نهفته شده، اين جزاى اعمالى است كه انجام مى‌دادند.

18- آيا كسى كه با ايمان باشد همچون كسى است كه فاسق است؟ نه، هرگز اين دو برابر نيستند!.

19- اما كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند باغهاى بهشت جاويدان از آن آنها خواهد بود، اين وسيله پذيرايى (خداوند) از آنهاست در مقابل اعمالى كه انجام مى‌دادند.

20- و اما كسانى كه فاسق شدند (و از اطاعت پروردگارشان بيرون رفتند) جايگاه هميشگى آنها آتش است، هر زمان بخواهند از آن خارج شوند آنها را به آن باز مى‌گردانند و به آنها گفته مى‌شود بچشيد عذاب آتشى را كه انكار مى‌كرديد!.

تفسير: پاداشهاى عظيمى كه هيچكس از آن آگاه نيست!

مى‌دانيم روش قرآن اين است كه بسيارى از حقايق را در مقايسه با يكديگر بيان مى‌كند، تا كاملا مفهوم و دلنشين گردد.

در اينجا نيز بعد از شرحى كه در باره مجرمان و كافران در آيات پيشين بيان شد به صفات برجسته مؤمنان راستين مى‌پردازد، و اصول عقيدتى و برنامه‌هاى‌