" ولى ما اين اخبار را كه بر تو نازل كرديم به خاطر رحمتى است كه پروردگارت دارد تا بوسيله آن قومى را انذار كنى كه قبل از تو هيچ انذار كننده‌اى براى آنها نيامده، شايد متذكر شوند" (وَ لكِنْ رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ‌).

كوتاه سخن اينكه: حوادث بيداركننده و هشداردهنده‌اى را كه در اقوام دور دست واقع شده و تو حاضر و ناظر آن نبودى، براى تو بازگو كرديم، تا آنها را براى اين قوم گمراه بخوانى شايد مايه بيدارى آنها گردد.

در اينجا اين سؤال پيش مى‌آيد كه چگونه قرآن مى‌گويد: هيچ انذار كننده‌اى قبل از تو براى اين قوم (اعراب معاصر پيامبر ص) نيامده، در حالى كه مى‌دانيم هرگز روى زمين از حجت الهى خالى نمى‌شود، و اوصياى پيامبران در ميان اين قوم نيز بوده‌اند؟! در پاسخ مى‌گوئيم: منظور فرستادن پيامبر صاحب كتاب و انذاركننده آشكار است، چرا كه ميان عصر حضرت مسيح ع و ظهور پيامبر اسلام ص قرنها طول كشيد و پيامبر اولو العزمى نيامد و همين موضوع بهانه‌اى به دست ملحدان و مفسدان داد.

على ع در يكى از سخنانش مى‌فرمايد:

ان اللَّه بعث محمدا (ص) و ليس احد من العرب يقرأ كتابا و لا يدعى نبوة فساق الناس حتى بوأهم محلتهم و بلغهم منجاتهم:

" خداوند هنگامى محمد را مبعوث كرد كه هيچ كس از عرب كتاب آسمانى نمى‌خواند و مدعى نبوتى نبود، او مردم را در جايگاه لايقشان جاى داد و به سر منزل نجاتشان رسانيد" (نهج البلاغه خطبه 33).