قرآن با صراحت مى‌گويد:" ركون بر ظالمان موجب عذاب آتش دوزخ است" وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ (هود- 114).

" ركون" خواه به معنى تمايل قلبى باشد، يا به معنى همكارى ظاهرى، يا اظهار رضايت، و يا دوستى و خيرخواهى، يا اطاعت كه هر يك از مفسران تفسيرى براى آن كرده‌اند و يا مفهومى كه جامع همه اينها است، و آن اتكاء و اعتماد و وابستگى است، شاهد زنده‌اى بر مقصود ما است.

در حديثى از امام زين العابدين على بن الحسين ع مى‌خوانيم: به محمد بن مسلم زهرى كه دانشمندى بود كه با دستگاه بنى اميه مخصوصا هشام بن عبد الملك همكارى مى‌كرد بعد از آنكه او را از اعانت ظالمان بر حذر داشت در سخنان تكان دهنده‌اش چنين فرمود:

او ليس بدعائهم اياك حين دعوك جعلوك قطبا ادار و ربك رحى مظالمهم، و جسرا يعبرون عليك الى بلاياهم سلما الى ضلالتهم داعيا الى عينهم، سالكا سبيلهم، يدخلون بك الشك على العلماء و يقتادون بك قلوب الجهال اليهم! ... فما اقل ما اعطوك فى قدر ما اخذوا منك! و ما ايسر ما عمروا لك فى جنب ما حزبوا عليك! فانظر لنفسك فانه لا ينظر لها غيرك و حاسبها حساب رجل مسئول!:

" آيا آنها تو را به جمع خود دعوت نكردند و مركزيتى بوسيله تو تشكيل ندادند كه آسياى ظلم آنها بر محورش مى‌گردد؟

آيا تو را پلى براى عبور به سوى بلاهاى خود قرار ندادند؟

بوسيله تو نردبانى براى ضلالتشان، و مبلغى براى گمراهى و جهلشان، و رهروى براى راه ننگينشان ساختند، و نيز بوسيله تو، علما را زير سؤال مى‌كشند و قلوب ساده‌لوحان جاهل را به دام مى‌افكنند ...

آنها در مقابل چيزى كه از تو گرفتند، چه كم بهايى به تو پرداختند؟! و در برابر آنچه از تو ويران كردند چه كم آباد نمودند.