به همين جهت جلوگيرى از خواب هميشه به عنوان يكى از دردناكترين شكنجه‌ها نزد جباران و طاغوتيان شناخته شده است.

و نيز به همين دليل يكى از طرق درمان مؤثر بسيارى از بيماريها اين است كه بيمار را در خواب عميق فرو مى‌برند، و از اين راه توان و نيروى بيمار را افزايش مى‌دهند.

البته هيچ كس نمى‌تواند مقدار معينى را به عنوان" مقدار خواب لازم" براى عموم انسانها تعيين كند، چه اينكه اين امر بستگى به سن و سال و وضع و موقعيت اشخاص و چگونگى ساختمان روحى و جسمى آنها دارد، آنچه مهم است اينكه" خواب كافى" مقدارى است كه انسان بعد از آن احساس كند از اين نظر اشباع شده است، درست همانگونه كه در مورد آب و مقدار غذا احساس سيرى مى‌كند.

اين نيز قابل توجه است كه علاوه بر" طول" زمان خواب،" عمق" آن نيز اهميت ويژه‌اى دارد، اى بسا يك ساعت خواب عميق كار چند ساعت خواب سطحى را در بازسازى روح و جسم انسان انجام مى‌دهد.

البته در آنجا كه خواب عميق ممكن نباشد" نعاس" (خواب خفيف) هم يكى از نعمتهاى الهى است، چنان كه در آيه 11 سوره انفال در مورد مجاهدان بدر از آن ياد شده، چرا كه در ميدان جنگ خواب عميق نه امكان پذير است و نه مفيد و سودمند.

به هر حال نعمت خواب، و آرامش و آسايش ناشى از آن و نيز قدرت و نشاطى كه بعد از خواب پيدا مى‌شود از نعمتهايى است كه با هيچ بيانى قابل توصيف نيست.