ميان مغزهاى متفكر جهان كسى را يافت كه داراى يك نوع احساس مذهبى مخصوص به خود نباشد، اين مذهب با مذهب يك شخص عامى فرق دارد ... مذهب اين دانشمند تحيرى شعف‌آور از نظام عجيب و دقيق كائنات است كه گهگاه پرده از روى اسرارى برمى‌دارد كه در مقايسه با آن تمام تلاشها و تفكرات منظم بشرى انعكاسى ناقابل بيش نيست"! [1] در جاى ديگر مى‌گويد:" اصلا چيزى كه سبب شد دانشمندان و متفكران و مكتشفان در تمام طول قرون و اعصار در گوشه تنهايى به مطالعه اسرار دقيق جهان هستى بپردازند همين اعتقاد مذهبى آنان بود" [2] از سوى ديگر چگونه ممكن است كسى كه اين دنيا را مرحله نهايى و هدف اصلى مى‌شمرد با كسى كه آن را يك" مزرعه" و" ميدان آزمودگى" براى زندگى جاويدانى كه دنبال آن است مى‌داند يكسان ببيند؟ او از آن ظاهرى بيش نمى‌بيند و اين به اعماق ژرفش مى‌انديشد.

و اين اختلاف ديدها در تمام زندگى آنها اثر مى‌گذارد:

آن" ظاهربين" انفاق را سبب خسران و زيان مى‌شمرد، در حالى كه اين" موحد" تجارتى پر سود مى‌داند.

آن يكى رباخوارى را مايه افزايش درآمد، و اين يكى مايه وبال و بدبختى و زيان.

آن يكى جهاد را مايه دردسر و شهادت را به معنى نابودى و اين يكى جهاد را رمز سربلندى و شهادت را حيات جاويدان مى‌شمرد.

آرى افراد بى ايمان تنها ظاهرى از زندگى دنيا را مى‌بينند و از آخرت غافلند (يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ‌).

[1] و [2] نقل از كتاب" دنيايى كه من مى‌بينم".