هيچ نقشى در اين ميان ندارند.

نخست به مسئله خلقت آسمان و زمين اشاره كرده و از اعتقادات باطنى آنها كمك گرفته، مى‌گويد:" اگر از آنها سؤال كنى چه كسى آسمانها و زمين را آفريده؟ و چه كسى خورشيد و ماه را مسخر فرمان خويش در طريق منافع بندگان كرده؟ همه يك زبان پاسخ مى‌گويند" اللَّه" (وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ‌).

زيرا مسلم است نه بت‌پرستان و نه غير آنها هيچكس نمى‌گويد خالق زمين و آسمان و تسخير كننده خورشيد و ماه يك مشت سنگ و چوبى است كه به دست انسان ساخته و پرداخته شده است.

به تعبير ديگر: حتى بت‌پرستان در" توحيد خالق" شك نداشتند، آنها در عبادت مشرك بودند، مى‌گفتند ما بتها را براى اين مى‌پرستيم كه واسطه ميان ما و خدا شوند، چنان كه در آيه 18 سوره يونس مى‌خوانيم:" وَ يَقُولُونَ هؤُلاءِ شُفَعاؤُنا عِنْدَ اللَّهِ‌".

ما لايق اين نيستيم كه مستقيما با خدا ارتباط گيريم، بايد از طريق بتها رابطه خود را برقرار كنيم!:" ما نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ زُلْفى‌":" ما آنها را پرستش نمى‌كنيم مگر به اين جهت كه مقام ما را به خدا نزديك كند"! (زمر آيه 3).

غافل از اينكه هيچ فاصله‌اى ميان خالق و خلق وجود ندارد، و او بما از رگ گردن ما نزديكتر است، بعلاوه اگر انسان كه گل سرسبد موجودات است نتواند با خدا رابطه برقرار سازد چه چيزى مى‌تواند واسطه او شود.

به هر حال در پايان آيه، بعد از ذكر اين دليل روشن مى‌گويد:" با اين حال چگونه آنها از عبادت خداوند خالق متعال به عبادت يك مشت بتهاى سنگى و چوبى بازگردانده مى‌شوند"؟ (فَأَنَّى يُؤْفَكُونَ‌).