بيفزايد لذا در دنبال آيه به صورت يك استثناء مى‌فرمايد:" مگر كسانى از آنها كه مرتكب ظلم و ستم شدند" (إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ‌).

همانها كه بر خود و ديگران ظلم كردند و بسيارى از آيات الهى را كتمان نمودند تا مردم به اوصاف پيامبر اسلام ص آشنا نشوند.

آنها كه ظلم كردند و فرمانهاى الهى را در آنجا كه بر خلاف منافعشان بود زير پا گذاردند.

آنها كه ظلم كردند و خرافاتى همچون مشركان به ميان آوردند،" مسيح" يا" عزيز" را فرزند خدا خواندند.

و بالآخره آنها كه ظلم كردند و بجاى بحث منطقى دست به شمشير برده و متوسل به زور شدند و به شيطنت و توطئه‌چينى پرداختند.

و در آخر آيه يكى از مصداقهاى روشن" مجادله به احسن" را كه مى‌تواند الگوى زنده‌اى براى اين بحث باشد به ميان آورده، مى‌فرمايد:

تفسير نمونه ؛ ج‌16 ؛ ص300

بگوئيد ما به تمام آنچه از سوى خدا بر ما و شما نازل شده است ايمان داريم، معبود ما و شما يكى است، و در برابر او تسليم هستيم" (وَ قُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ إِلهُنا وَ إِلهُكُمْ واحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ‌).

چه تعبير زيبا و چه آهنگ جالبى؟ آهنگ وحدت و ايمان به همه آنچه از سوى خداى واحد نازل شده، و حذف همه تعصبها، و ما و شماها، و بالآخره توحيد معبود و تسليم بى قيد و شرط در برابر" اللَّه".

اين يك نمونه از" مجادله به احسن" است كه هر كس بشنود مجذوب آن مى‌شود، و نشان مى‌دهد اسلام گروه‌گرا، و تفرقه طلب نيست، آواى اسلام آواى وحدت است و تسليم بودن در برابر هر سخن حق.

نمونه‌هاى اين بحث در قرآن فراوان است، از جمله نمونه‌اى است كه امام صادق ع در حديثى به آن اشاره كرده، مى‌فرمايد:" مجادله به احسن، مانند