زود گذر كردند، اما نماز به حكم اينكه در فواصل مختلف، و در هر شبانه روز پنج بار انجام مى‌شود، مرتبا به انسان اخطار مى‌كند، هشدار مى‌دهد، هدف آفرينش او را خاطر نشان مى‌سازد، موقعيت او را در جهان به او گوشزد مى‌كند و اين نعمت بزرگى است كه انسان وسيله‌اى در اختيار داشته باشد كه در هر شبانه روز چند مرتبه قويا به او بيدار باش گويد.

5- نماز خود بينى و كبر را در هم مى‌شكند، چرا كه انسان در هر شبانه روز هفده ركعت و در هر ركعت دو بار پيشانى بر خاك در برابر خدا مى‌گذارد، خود را ذره كوچكى در برابر عظمت او مى‌بيند، بلكه صفرى در برابر بى‌نهايت.

پرده‌هاى غرور و خود خواهى را كنار مى‌زند، تكبر و برترى جويى را در هم مى‌كوبد.

به همين دليل على ع در آن حديث معروفى كه فلسفه‌هاى عبادات اسلامى در آن منعكس شده است بعد از ايمان، نخستين عبادت را كه نماز است با همين هدف تبيين مى‌كند مى‌فرمايد:

فرض اللَّه الايمان تطهيرا من الشرك و الصلاة تنزيها عن الكبر ...:

" خداوند ايمان را براى پاكسازى انسانها از شرك واجب كرده است و نماز را براى پاكسازى از كبر" [1] 6- نماز وسيله پرورش، فضائل اخلاق و تكامل معنوى انسان است، چرا كه انسان را از جهان محدود ماده و چهار ديوار عالم طبيعت بيرون مى‌برد، به ملكوت آسمانها دعوت مى‌كند، و با فرشتگان همصدا و همراز مى‌سازد، خود را بدون نياز به هيچ واسطه در برابر خدا مى‌بيند و با او به گفتگو برمى‌خيزد.

تكرار اين عمل در شبانه روز آنهم با تكيه روى صفات خدا، رحمانيت و رحيميت و عظمت او مخصوصا با كمك گرفتن از سوره‌هاى مختلف قرآن بعد از حمد كه بهترين دعوت كننده به سوى نيكيها و پاكيها است اثر قابل ملاحظه‌اى‌

[1] نهج البلاغه كلمات قصار 252.