2- نماز وسيله شستشوى از گناهان و مغفرت و آمرزش الهى است چرا كه خواه ناخواه نماز انسان را دعوت به توبه و اصلاح گذشته مى‌كند، لذا در حديثى مى‌خوانيم: پيامبر ص از ياران خود سؤال كرد:

لو كان على باب دار احدكم نهر و اغتسل فى كل يوم منه خمس مرات ا كان يبقى فى جسده من الدرن شى‌ء؟ قلت لا، قال: فان مثل الصلاة كمثل النهر الجارى كلما صلى كفرت ما بينهما من الذنوب:

" اگر بر در خانه يكى از شما نهرى از آب صاف و پاكيزه باشد و در هر روز پنج بار خود را در آن شستشو دهد، آيا چيزى از آلودگى و كثافت در بدن او مى‌ماند؟".

در پاسخ عرض كردند: نه، فرمود:" نماز درست همانند اين آب جارى است، هر زمان كه انسان نمازى مى‌خواند گناهانى كه در ميان دو نماز انجام شده است از ميان مى‌رود" [1] و به اين ترتيب جراحاتى كه بر روح و جان انسان از گناه مى‌نشيند، با مرهم نماز التيام مى‌يابد و زنگارهايى كه بر قلب مى‌نشيند زدوده مى‌شود.

3- نماز سدى در برابر گناهان آينده است، چرا كه روح ايمان را در انسان تقويت مى‌كند، و نهال تقوى را در دل پرورش مى‌دهد، و مى‌دانيم" ايمان" و" تقوى" نيرومندترين سد در برابر گناه است، و اين همان چيزى است كه در آيه فوق به عنوان نهى از فحشاء و منكر بيان شده است، و همان است كه در احاديث متعددى مى‌خوانيم: افراد گناهكارى بودند كه شرح حال آنها را براى پيشوايان اسلام بيان كردند فرمودند: غم مخوريد، نماز آنها را اصلاح مى‌كند و كرد.

4- نماز، غفلت‌زدا است، بزرگترين مصيبت براى رهروان راه حق آن است كه هدف آفرينش خود را فراموش كنند و غرق در زندگى مادى و لذائذ

[1] وسائل الشيعه جلد 3 صفحه 7 (باب 2 از ابواب اعداد الفرائض حديث 3).