ضمنا تعبير به" اولياء" (جمع ولى) به جاى" اصنام" و بتها شايد براى اشاره به اين نكته است كه نه فقط معبودهاى ساختگى كه پيشوايان و رهبران غير الهى نيز در همين حكمند.

جمله‌ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ‌ (اگر مى‌دانستند) كه در آخر آيه آمده است مربوط به بتها و معبودهاى دروغين است، نه مربوط به سستى خانه عنكبوت، چرا كه سستى آن را همه مى‌دانند، بنا بر اين مفهوم جمله چنين است اگر آنها از سستى معبودان و پايگاه‌هايى كه غير از خدا برگزيده‌اند با خبر بودند بخوبى مى‌دانستند كه اينها در سستى همانند تار عنكبوتند.

شرك آشكار آنها، و شرك مخفى و پنهانشان، هيچيك بر خدا پوشيده نيست.

" و او است قادر شكست ناپذير و حكيم على الاطلاق" (وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‌).

اگر مهلت به آنها مى‌دهد، نه به خاطر آنست كه نمى‌داند يا قدرتش محدود است، بلكه حكمت او ايجاب مى‌كند كه فرصت كافى دهد تا بر همه اتمام حجت شود، و آنها كه شايسته هدايتند، هدايت گردند.

بعضى از مفسران، اين جمله را اشاره به بهانه‌هايى دانسته‌اند كه مشركان براى خود مى‌تراشيدند و آن اينكه اگر ما اين بتها را مى‌پرستيم نه به خاطر خودشان است اينها در حقيقت مظهر و سمبل هستند از ستارگان آسمان، و از پيامبران و فرشتگان ما در حقيقت براى آنها سجده مى‌كنيم، و از آنها احترام به عمل مى‌آوريم، و خير و شر ما و سود و زيان ما در دست آنها است.

قرآن مى‌گويد: خدا مى‌داند شما چه چيزهايى را مى‌خوانيد، هر كه باشند