2- مواهب عظيم ابراهيم‌

بعضى از مفسران گفته‌اند كه در آيه فوق نكته لطيفى وجود دارد و آن اينكه: خداوند تمام احوال ناراحت كننده ابراهيم ع را به ضد آن تبديل كرد:

بت‌پرستان بابل مى‌خواستند ابراهيم را با آتش بسوزانند آتش گلستان شد.

آنها مى‌خواستند او هميشه تنها بماند، خداوند آن چنان جمعيت و كثرتى براى او قرار داد كه دنيا از دودمان ابراهيم پر شد.

بعضى از نزديكترين افراد به او گمراه و بت‌پرست بودند- از جمله آزر- خداوند در عوض به او فرزندانى داد كه هم خود هدايت يافته بودند و هم هدايتگر ديگران شدند.

ابراهيم ع در آغاز مال و جاهى نداشت، اما خداوند در پايان مال و جاه عظيمى به او عطا كرد.

ابراهيم ع در ابتداء بقدرى گمنام بود كه حتى بت‌پرستان بابل هنگامى كه مى‌خواستند از او ياد كنند مى‌گفتند: سَمِعْنا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقالُ لَهُ إِبْراهِيمُ‌:

" شنيديم جوانكى گفتگوى بتها را مى‌كرد كه به او ابراهيم مى‌گفتند"! اما خدا آن چنان اسم و آوازه‌اى به او داد كه به عنوان شيخ الانبياء يا شيخ المرسلين معروف شد [1]

[1]" تفسير فخر رازى" با كمى اصلاح و تغيير.