چرا كه" كسانى را كه غير از خدا مى‌پرستيد، قادر نيستند به شما رزق و روزى دهند" (إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقاً).

شما خود قبول داريد كه بتها خالق نيستند، بلكه خالق خدا است بنا بر اين روزى دهنده نيز او است" سپس روزى را نزد خدا جستجو كنيد" (فَابْتَغُوا عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ‌).

و چون روزى دهنده او است" او را عبادت كنيد و شكر او را بجا آوريد" (وَ اعْبُدُوهُ وَ اشْكُرُوا لَهُ‌).

به تعبير ديگر يكى از انگيزه‌هاى عبادت، حس شكرگزارى است در مقابل منعم حقيقى، شما مى‌دانيد منعم حقيقى خدا است، پس شكر و عبادت نيز مخصوص ذات پاك خدا است.

و اگر زندگى سراى ديگر را مى‌طلبيد بدانيد" بازگشت همه شما به سوى او است" و نه به سوى بتها! (إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ‌).

بتها نه در اينجا منشا اثرى هستند و نه آنجا.

به اين ترتيب با چند دليل كوتاه و روشن، منطق واهى آنها را مى‌كوبد.

" وظيفه رسول و فرستاده خدا جز ابلاغ آشكار نيست" خواه پذيرا شوند يا نشوند (وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِينُ‌).

منظور از امتهاى پيشين، قوم نوح و اقوامى بودند كه بعد از آنها روى كار آمدند.