و در پايان آيه مى‌افزايد:" بازگشت همه شما به سوى من است و من شما را از اعمالى كه انجام مى‌داديد آگاه مى‌سازم" و پاداش و كيفر آن را بى كم و كاست در اختيارتان خواهم گذاشت (إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌).

اين جمله در حقيقت تهديدى است براى كسانى كه راه شرك را مى‌پويند، و كسانى كه ديگران را به اين راه دعوت مى‌كنند، زيرا صريحا مى‌گويد: خداوند حساب همه اعمال آنها را نگاه مى‌دارد و به موقع تحويل آنها مى‌دهد.

اصولا عمل انسان به انسان رنگ مى‌دهد، عمل صالح انسان را از نظر روحى به رنگ خود در مى‌آورد و در زمره" صالحان" وارد مى‌كند، و عمل سوء در زمره بدان و" ناصالحان".

در اينكه اين تكرار به چه منظور است بعضى گفته‌اند در آيات قبل اشاره به كسانى بود كه راه حق را مى‌سپردند، و در اينجا اشاره به كسانى است كه هاديان اين راه و دليلان طريق توحيدند، زيرا تعبير به" صالحين" در مورد بسيارى از انبياء آمده است كه از خدا مى‌خواستند آنها را به صالحان ملحق كند.

اين احتمال نيز وجود دارد كه در آيات قبل، سخن از بخشش گناهان و جزاى شايسته اين گروه مؤمنان بود، ولى در اينجا اشاره به مقام والاى آنها است كه خود پاداشى است ديگر، آنها در صف صالحان، در صف پيامبران و صديقين و شهدا قرار مى‌گيرند و همدم و همنشين آنهايند.