شد و خط روشنى در برخورد با پدر و مادر در زمينه مساله ايمان و كفر به دست همگان داد.

تفسير: برترين توصيه نسبت به پدر و مادر

يكى از مهمترين آزمايشهاى الهى مساله" تضاد" خط ايمان و تقوا، با پيوندهاى عاطفى و خويشاوندى است، قرآن در اين زمينه تكليف مسلمانان را به روشنى بيان كرده است.

نخست به عنوان يك قانون كلى كه از ريشه‌هاى عواطف و حق‌شناسى سرچشمه مى‌گيرد مى‌فرمايد:" ما به انسان توصيه كرديم نسبت به پدر و مادرش نيكى كند" (وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حُسْناً).

گرچه اين يك حكم تشريعى است ولى اين مساله پيش از آنكه يك لازم تشريعى باشد به صورت يك قانون تكوينى در نهاد همه انسانها وجود دارد، و مخصوصا تعبير به" انسان" در اينجا جلب توجه مى‌كند، چرا كه اين قانون مخصوص به مؤمنان نيست، بلكه هر كس شايسته نام انسان است بايد در برابر پدر و مادر حق‌شناس باشد، و احترام و تكريم و نيكى به آنها را در تمام عمر فراموش نكند، هر چند با اين اعمال هرگز نمى‌تواند دين خود را به آنها اداء كند.

سپس براى اينكه كسى تصور نكند كه پيوند عاطفى با پدر و مادر مى‌تواند بر پيوند انسان با خدا و مساله ايمان حاكم گردد، با يك استثناء صريح مطلب را در اين زمينه روشن كرده، مى‌فرمايد:" و اگر آن دو (پدر و مادر) تلاش و كوشش كنند و به تو اصرار ورزند كه براى من شريكى قائل شوى، كه به آن علم ندارى، از آنها اطاعت مكن" (وَ إِنْ جاهَداكَ لِتُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما).