آرى اين وعده الهى تخلف ناپذير است، و راهى است كه به هر حال بايد پيموده شود.

و از اين گذشته خداوند سخنان شما را مى‌شنود و از اعمال و نيات شما آگاه است كه" او شنوا و دانا است" (وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‌).

در اينكه منظور از" لقاء اللَّه" (ملاقات پروردگار) چيست؟ بعضى آن را به معنى ملاقات فرشتگان پروردگار، و بعضى به معنى ملاقات حساب و جزاء، و بعضى به ملاقات حكم و فرمان حق تفسير كرده‌اند، و بعضى آن را كنايه از قيامت و رستاخيز دانسته‌اند، در حالى كه دليلى ندارد كه آيه را به اين معانى مجازى تفسير كنيم.

بايد گفت: لقاى پروردگار در قيامت، نه يك ملاقات حسى است كه يك لقاى روحانى و يك نوع شهود باطنى است، چرا كه در آنجا پرده‌هاى ضخيم عالم ماده از مقابل چشم جان انسان كنار مى‌رود، و حالت شهود به انسان دست مى‌دهد.

به گفته" علامه طباطبائى" در الميزان، منظور از لقاء اللَّه آنست كه بندگان در موقفى قرار مى‌گيرند كه حجابى ميان آنها و پروردگارشان نيست، زيرا طبيعت روز قيامت ظهور حقايق است چنان كه قرآن مى‌گويد: وَ يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ‌:" آن روز خواهند دانست كه خدا حق آشكار است" (سوره نور آيه 25) [1]

اينكه دستور داده شده مؤمنان به لقاء اللَّه آنچه در توان دارند فروگذار نكنند

[1] در زمينه تفسير" لقاء اللَّه" در جلد اول ذيل آيه 46 سوره بقره نيز بحث ديگرى داريم.