برمى‌افروزد.

همان خدايى كه قرآن را بر تو نازل كرد و ابلاغش را فرض نمود و احكامش را واجب گردانيد، آرى خداى قرآن، خداى با عظمت زمين و آسمان اين امور در برابر قدرتش سهل و آسان است.

سپس مى‌افزايد در برابر خيره‌سرى مخالفان سرسخت" بگو: پروردگار من از همه بهتر مى‌داند چه كسى هدايت را از سوى او آورده، و چه كسى در ضلال مبين است" (قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جاءَ بِالْهُدى‌ وَ مَنْ هُوَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ‌).

راه هدايت روشن است و گمراهى آنها آشكار، آنها بيهوده خود را خسته مى‌كنند، خدا به خوبى مى‌داند و دلهاى حق‌طلب نيز از اين واقعيت آگاه است.

البته تفسير روشن آيه فوق همان بود كه در بالا گفتيم، ولى جمعى از مفسرين احتمالات ديگرى در كلمه" معاد" داده‌اند كه منظور از" معاد" بازگشت به حيات پس از مرگ" يا" سرزمين محشر" يا" خود مرگ" يا" مقام شفاعت كبرى" يا" بهشت" و يا" بيت المقدس" است كه معراجگاه نخستين پيامبر بود و مانند آن، ولى با توجه به محتواى مجموع سوره قصص و آنچه در سرگذشت موسى و بنى اسرائيل آمده، و شان نزولى كه در بالا آورديم همه اين معانى بعيد به نظر مى‌رسد، جز تفسير" معاد" يعنى محل بازگشت، به سرزمين مكه.

بعلاوه معاد روز قيامت چيزى نيست كه مخصوص پيامبر ص باشد، در حالى كه آيه تنها از پيامبر سخن مى‌گويد، و قرار گرفتن اين آيه بعد از آيه مربوط به پاداش و كيفر در قيامت نه تنها دليل بر اين مطلب نمى‌شود، بلكه ممكن است دليل بر عكس آن باشد، چرا كه آيه قبل، از پيروزى در سراى ديگر سخن مى‌گويد و مناسب اين است كه در آيه مورد بحث از پيروزى در اين جهان سخن بگويد.