نمى‌شود".

در اينجا سؤال ديگرى مطرح است كه اين تعبير با آيه 92 سوره حجر كه مى‌گويد:" قسم به پروردگارت كه ما از همه آنها سؤال مى‌كنيم"" فَوَ رَبِّكَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ‌" چگونه سازگار است؟

اين سؤال را نيز از دو راه مى‌توان پاسخ گفت: نخست اينكه قيامت، مواقف متعددى دارد بعضى از مواقف سؤال مى‌كنند، اما در بعضى از مواقف همه چيز روشن است و نياز به سؤال ندارد.

ديگر اينكه سؤال دو گونه است:" سؤال تحقيق" و" سؤال سرزنش"، در قيامت نياز به" سؤال تحقيق" نيست، چرا كه همه چيز عيان است و حاجت به بيان نيست، ولى" سؤال سرزنش‌آميز" در آنجا وجود دارد كه اين خود يك نوع مجازات روانى براى مجرمان است.

درست همانند سؤالى كه پدر از فرزند ناخلفش مى‌كند و مى‌گويد: آيا من اين همه به تو خدمت نكردم؟ و آيا جزاى آن همه خدمت خيانت و فساد بود؟! (در حالى كه هر دو از جريانها با خبرند و منظور پدر سرزنش فرزند است).