كه آوازه قيام پيامبر اسلام ص در سرزمين مكه در مدت كوتاهى در تمام جزيره عربستان پيچيده و از آن هم فراتر رفت چون مكه ام القرى بود، هم مركز روحانى حجاز، و هم مركز تجارى بود، و حتى در مدت كوتاهى به مراكز مهم تمدن آن زمان رسيد.

بنا بر اين آيه يك حكم كلى و عمومى را بيان مى‌كند، و اينكه بعضى از مفسران آن را اشاره به مكه دانسته‌اند كاملا بى‌دليل است و تعبير به" فى امها" نيز يك تعبير عام است، چرا كه" ام" به معنى مادر و مركز اصلى است و اختصاصى به مكه ندارد [1]

ولى آنچه نزد خدا است (از نعمتهاى بى‌پايان جهان ديگر، و مواهب معنويش در اين دنيا) بهتر و پايدارتر است" (وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقى‌).

چرا كه تمام نعمتهاى مادى دنيا داراى عوارض ناگوار و مشكلات گوناگونى است و هيچ نعمت مادى خالص از ضرر و خطر يافت نمى‌شود.

بعلاوه نعمتهايى كه در نزد خدا است به خاطر جاودانگى آنها و زودگذر بودن مواهب اين دنيا قابل مقايسه نيست، بنا بر اين هم بهتر و هم پايدارتر است.

به اين ترتيب در يك مقايسه ساده هر انسان عاقلى مى‌فهمد كه نبايد آن را فداى اين كرد، لذا در پايان آيه مى‌فرمايد:" آيا تعقل نمى‌كنيد"؟! (أَ فَلا تَعْقِلُونَ‌).

[1] در مورد اينكه آيا اين آيه شامل مستقلات عقليه نيز مى‌شود يا نه در جلد 12 صفحه 51 (ذيل آيه 15 سوره اسراء) بحثى داشتيم.