ابو طالب نيست‌ [1] اما با اين حال چرا اصرار دارند كه آن را به شرك ابو طالب ارتباط دهند راستى وحشت‌آور است.

2- مهمترين دليلى كه در اين زمينه اقامه كرده‌اند ادعاى اجماع مسلمين است كه ابو طالب، مشرك از دنيا رفته است! در حالى كه چنين اجماعى دروغ محض است، چنان كه مفسر معروف اهل سنت" آلوسى" در" روح المعانى" تصريح كرده است كه اين مساله اجماعى نيست و حكايت اجماع مسلمين يا مفسرين بر اينكه آيه فوق در باره ابو طالب نازل شده صحيح به نظر نمى‌رسد، چرا كه علماى شيعه و بسيارى از مفسرين آنها معتقد به اسلام ابو طالب هستند و ادعاى اجماع ائمه اهل بيت بر اين معنى كرده‌اند، بعلاوه اكثر قصيده‌هاى ابو طالب شهادت بر ايمان او مى‌دهد [2] 3- دقت و بررسى نشان مى‌دهد كه اين ادعاى اجماع از اخبار آحادى سر چشمه مى‌گيرد كه هيچ اعتبارى به آن نيست، و در سند اين روايات افراد مشكوك يا كذابى هستند.

از جمله روايتى است كه" ابن مردويه" با سند خودش از" ابن عباس" نقل كرده كه آيه" إِنَّكَ لا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ‌" در باره ابو طالب نازل شده است، پيامبر ص به او اصرار كرد اسلام بياورد او نپذيرفت! [3] در حالى كه در سند اين روايت" ابو سهل سرى" است كه بنا به تصريح بعضى از بزرگان علم رجال، او يكى از دروغ‌پردازان و جعل كنندگان و سارقان حديث بود، و همچنين" عبد القدوس ابى سعيد دمشقى" كه باز در سند اين حديث‌

[1] تفسير كبير فخر رازى جلد 25 صفحه 3.

[2] روح المعانى جلد 20 صفحه 84 ذيل آيه مورد بحث.

[3] در المنثور ج 5 ص 133.