موعودى كه كتب پيشين از او خبر داده بود.

اين احتمال نيز وجود دارد كه دو بار پاداش گرفتن آنها به خاطر آنست كه هم به پيامبر اسلام قبل از ظهورش ايمان داشتند و هم بعد از ظهورش ايمان آوردند چنان كه از آيات گذشته اين معنى استفاده مى‌شود.

و آنها براى انجام وظيفه در هر دو مرحله، صبر و استقامت فراوان به خرج دادند، نه منحرفان يهود و نصارى، عمل آنها را مى‌پسنديدند، و نه تقليد از نياكان و جو اجتماعى به آنها اجازه رها كردن دين سابق مى‌داد، اما آنها ايستادند و پا بر سر منافع خويش و هواى نفس گذاردند و پاداش عظيم الهى را دو چندان كسب كردند.

سپس به يك رشته از اعمال صالح آنها كه هر يك از ديگرى ارزنده‌تر است اشاره مى‌كند اين اعمال عبارتند از" دفع سيئات بوسيله حسنات"" انفاق از نعمتهاى الهى" و" برخورد بزرگوارانه با جاهلان" كه به انضمام" صبر و شكيبايى" كه در جمله قبل آمد، چهار صفت ممتاز مى‌شود.

نخست مى‌گويد:" آنها بوسيله نيكيها، بديها را دفع مى‌كنند" (وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ).

با گفتار نيكو، سخنان زشت را، و با معروف، منكر را، و با حلم، جهل جاهلان را، و با محبت عداوت و كينه‌توزى را، و با پيوند دوستى و صله رحم، قطع پيوند را، خلاصه آنها سعى مى‌كنند بجاى اينكه بدى را با بدى پاسخ گويند با نيكى دفع كنند! اين يك روش بسيار مؤثرى است در مبارزه با مفاسد، مخصوصا در برابر گروهى از لجوجان و قرآن كرارا روى آن تكيه كرده است (شرح مبسوطى در اين زمينه در جلد دهم صفحه 190 ذيل آيه 22 رعد و جلد چهاردهم سوره مؤمنون ذيل آيه 96 داده‌ايم).