چرا كه آن را هماهنگ با نشانههايى مىبينند كه در كتب آسمانى خود يافتهاند.
جالب اينكه اينها فقط گروهى بودند از اهل كتاب، اما آيه فوق از آنها به
عنوان" اهل كتاب" بدون هيچ قيدى ياد مىكند شايد اشاره به اينكه اهل
كتاب واقعى اينها بودند و ديگران هيچ!
***
سپس مىافزايد:" هنگامى كه اين آيات
بر آنها خوانده مىشود مىگويند:
به آن ايمان آورديم، اينها مسلما حق است، و از سوى پروردگار ما است" (وَ إِذا يُتْلى عَلَيْهِمْ قالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ
الْحَقُّ مِنْ رَبِّنا).
آرى تلاوت اين آيات بر آنها كافى بود كه" آمنا" بگويند و تصديق كنند.
سپس اضافه مىكند:
نه تنها امروز تسليم سخنان پروردگاريم كه" قبل از اين هم مسلمان
بوديم" (إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ).
ما نشانههاى اين پيامبر را در كتب آسمانى خود يافته بوديم، و به او دل بسته
بوديم و با بىصبرى انتظار او را مىكشيديم، و در اولين فرصت كه گمشده خود را
يافتيم آن را گرفتيم و با جان و دل پذيرفتيم.
***
سپس قرآن به پاداش عظيم اين گروه تقليدشكن و حقطلب پرداخته چنين
مىگويد:" آنها كسانى هستند كه اجر و پاداششان را به خاطر صبر و شكيباييشان
دو بار دريافت مىدارند"! (أُولئِكَ
يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَيْنِ بِما صَبَرُوا).
يك بار به خاطر ايمانشان به كتاب آسمانى خودشان كه به راستى نسبت به آن وفادار
و پايبند بودند، و يك بار هم به خاطر ايمان آوردن به پيامبر اسلام، پيامبر
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 16 صفحه : 109