تفسير: گمراه‌تر از چهارپايان‌

جالب اينكه قرآن مجيد در آيات اين سوره، سخنان مشركان را يك جا نقل نمى‌كند بلكه بخشى از آن را نقل كرده به پاسخگويى و اندرز و انذار مى‌پردازد سپس بخش ديگرى را به همين ترتيب ادامه مى‌دهد.

آيات مورد بحث بازگو كننده نمونه ديگرى از منطق مشركان و كيفيت برخورد آنها با پيامبر اسلام و دعوت راستين او است.

نخست مى‌گويد:" آنها هنگامى كه تو را مى‌بينند، تنها كارى كه انجام مى‌دهند اين است كه به باد مسخره‌ات گرفته مى‌گويند آيا اين همان كسى است كه خدا او را به عنوان پيامبر مبعوث كرده است" (وَ إِذا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُواً أَ هذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا) [1] چه ادعاى بزرگى مى‌كند؟ چه حرف عجيبى مى‌زند؟ راستى مسخره است! ولى نبايد فراموش كرد كه پيامبر اسلام ص همان كسى بود كه قبل از رسالت، چهل سال در ميان آنها زندگى كرد، به امانت و صداقت و هوش و درايت معروف بود، اما هنگامى كه سران كفر، منافعشان به خطر افتاد همه اين مسائل را به دست فراموشى سپردند، و با سخريه و استهزاء، مساله دعوت پيامبر اسلام ص را با آن همه شواهد و دلائل گويا به باد مسخره گرفتند و حتى او را متهم به جنون كردند!

[1]" هزوا" مصدر است، و در اينجا به معنى مفعول آمده، اين احتمال نيز هست كه مضاف در تقدير باشد (موضع هزو) ضمنا تعبير به" هذا" براى تحقير و كوچك شمردن پيامبر است.