[سوره الفرقان (25): آيات 41 تا 44]

وَ إِذا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلاَّ هُزُواً أَ هذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولاً (41) إِنْ كادَ لَيُضِلُّنا عَنْ آلِهَتِنا لَوْ لا أَنْ صَبَرْنا عَلَيْها وَ سَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلاً (42) أَ رَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ أَ فَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلاً (43) أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلاَّ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلاً (44)

ترجمه:

41- و هنگامى كه تو را مى‌بينند تنها به باد استهزايت مى‌گيرند (سخن منطقى كه ندارند مى‌گويند:) آيا اين كسى است كه خدا او را به عنوان رسول مبعوث كرده است؟! 42- اگر ما بر پرستش خدايانمان استقامت نكنيم بيم آن مى‌رود كه او ما را گمراه سازد! اما هنگامى كه عذاب الهى را ديدند به زودى مى‌فهمند چه كسى گمراه بوده است؟! 43- آيا ديدى كسى را كه هواى نفس خويش را معبود خود برگزيده است؟ آيا تو مى‌توانى او را هدايت كنى؟ يا به دفاع از او برخيزى؟

44- آيا گمان مى‌برى اكثر آنها مى‌شنوند يا مى‌فهمند؟ آنها فقط همچون چهار پايانند بلكه گمراه‌تر!