سازد، شب را استراحت كند، و روز را به تلاش و كوشش بپردازد، تا هميشه سالم و فعال باشد نه همچون هوسرانانى كه شب را بيدار مى‌مانند و روز را تا نزديكى ظهر در خواب فرو مى‌روند.

جالب اينكه" مبصر" كه در اصل به معنى" بينا" است صفت روز قرار داده شده است، در حالى كه وصف انسانها در روز مى‌باشد، اين يك نوع تاكيد زيبا است همانگونه كه گاه شب را توصيف به خواب رفتن مى‌كنند و مى‌گويند" ليل نائم"!.

و اين تفاوت تعبير كه در بيان فائده شب و روز در آيه مشاهده مى‌شود كه در يك جا" لِيَسْكُنُوا فِيهِ‌" مى‌گويد و در جاى ديگر" مبصرا"، ممكن است اشاره به اين باشد كه هدف اصلى شب سكونت و آرامش است، ولى هدف روشنايى روز ديدن نيست، بلكه ديدن ابزارى است براى رسيدن به مواهب حيات و بهره‌گيرى از آن (دقت كنيد).

به هر حال اين آيه گرچه مستقيما سخن از توحيد و تدبير عالم هستى مى‌گويد ولى مى‌تواند اشاره لطيفى به مساله معاد نيز در برداشته باشد، چرا كه خواب همچون مرگ است، و بيدارى همچون زندگى پس از مرگ.

از مجموعه آيات قرآن استفاده مى‌شود كه دو يا سه بار" نفخ صور" مى‌شود:

يك بار در پايان دنيا و آستانه رستاخيز، كه وحشت همه را فرا مى‌گيرد.