تفسير:

از آنجا كه در آخرين آيات بحث گذشته سخن از قيامت و رستاخيز به ميان آمد آيات مورد بحث اين مساله را از جوانب مختلف مورد بررسى قرار مى‌دهد.

نخست به پاسخ سؤالى مى‌پردازد كه مشركان بارها آن را مطرح كرده بودند و مى‌گفتند قيامت كى بر پا مى‌شود؟

مى‌فرمايد:" هيچ كس از كسانى كه در آسمان و زمين هستند از غيب آگاه نيستند، و نمى‌دانند كى برانگيخته مى‌شوند" (قُلْ لا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ وَ ما يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ‌).

بدون شك آگاهى از غيب- و از جمله تاريخ وقوع قيامت- مخصوص خدا است ولى اين منافات با آن ندارد كه خداوند بخشى از علم غيب را در اختيار هر كس بخواهد بگذارد، چنان كه در آيه 26 و 27 سوره جن مى‌خوانيم: عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى‌ غَيْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى‌ مِنْ رَسُولٍ‌:" عالم به غيب او است و هيچكس را از غيب خود آگاه نمى‌كند، مگر رسولى كه مورد رضايت او است و براى نبوت برگزيده است".

و به تعبير ديگر علم غيب بالذات و استقلالا و به صورت نامحدود مخصوص خدا است و ديگران آنچه مى‌دانند از ناحيه او است ولى به هر حال مساله تاريخ وقوع قيامت از اين امر هم مستثنى است و هيچكس بر آن آگاه نيست‌ [1]

[1] درباره علم غيب بحثهاى مشروحى در جلد پنجم صفحه 245 و جلد هفتم صفحه 46 به بعد داشته‌ايم.