قدرت و توانايى بهتر است يا بت‌هاى بى ارزشى كه آنها ساخته‌اند".

در آيات مورد بحث به شرح آن پرداخته و ضمن پنج آيه كه با پنج سؤال حساب شده شروع مى‌شود مشركان را تحت بازپرسى و محاكمه قرار مى‌دهد، و روشنترين دلائل توحيد را در پنج آيه ضمن اشاره به دوازده نمونه از مواهب بزرگ خداوند بيان مى‌كند.

نخست به خلقت آسمانها و زمين و نزول باران و بركات ناشى از آن پرداخته چنين مى‌گويد:" آيا بتهايى كه معبود شما هستند بهترند يا كسى كه آسمانها و زمين را آفريده و براى شما از آسمان آبى فرستاد كه با آن باغهاى زيبا و سرورانگيز رويانديم" (أَمَّنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَنْبَتْنا بِهِ حَدائِقَ ذاتَ بَهْجَةٍ) [1]" حدائق" جمع" حديقه" به طورى كه بسيارى از مفسران گفته‌اند به معنى باغى است كه اطراف آن ديوار كشيده باشند و از هر نظر محفوظ باشد، همچون" حدقه" چشم كه در ميان پلكها محصور شده است و" راغب" در" مفردات" مى‌گويد:" حديقه در اصل به زمينى مى‌گويند كه آب در آن جمع شده است، همچون حدقه چشم كه هميشه آب در آن قرار دارد".

از مجموع اين دو سخن مى‌توان چنين نتيجه گرفت كه حديقه باغى است كه هم ديوار دارد و هم آب كافى.

" بهجة" (بر وزن لهجه) به معنى زيبايى رنگ و حسن ظاهر است كه‌

[1] اين آيه در حقيقت محذوفى دارد و تقدير چنين است:" ما يشركون خير امن خلق السماوات و الارض" در حقيقت در آيه قبل سؤال چنين بود آيا خداوند كه مبدأ نجات بندگان است بهتر است يا بتهايى را كه شريك او قرار مى‌دهند؟ ولى در اين آيه سؤال را از بتها شروع مى‌كند، مى‌گويد:" آنها بهترند يا خداوندى كه خالق آسمانها و زمين است"؟