گذشت چهارمين پيامبرى كه بخشى از زندگى او و قومش در اين سوره مطرح مى‌گردد حضرت" صالح" و قوم ثمود است.

نخست مى‌فرمايد:" ما به سوى قوم ثمود، برادرشان صالح را فرستاديم، و به او دستور داديم كه آنها را به عبادت اللَّه دعوت كند" (وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى‌ ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ‌) [1] همانگونه كه قبلا نيز گفته شد تعبير به" اخاهم" (برادرشان) كه در داستان بسيارى از انبياء آمده اشاره به نهايت محبت و دلسوزى آنان نسبت به اقوامشان مى‌باشد، و در بعضى از موارد علاوه بر اين، اشاره به نسبت خويشاوندى آنها با اين اقوام نيز بوده است.

به هر حال تمام رسالت و دعوت اين پيامبر بزرگ در جمله" أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ‌" خلاصه شده است، آرى بندگى خدا كه عصاره همه تعليمات فرستادگان پروردگار است.

سپس مى‌افزايد" آنها در برابر دعوت صالح به دو گروه مختلف تقسيم شدند و به مخاصمه برخاستند" (مؤمنان از يك سو و منكران لجوج از سوى ديگر) (فَإِذا هُمْ فَرِيقانِ يَخْتَصِمُونَ‌) [2] در سوره اعراف آيه 75 از اين دو گروه به عنوان" مستكبرين" و" مستضعفين" ياد شده: قالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَ تَعْلَمُونَ أَنَّ صالِحاً مُرْسَلٌ مِنْ رَبِّهِ قالُوا إِنَّا بِما أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ قالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا بِالَّذِي آمَنْتُمْ بِهِ كافِرُونَ‌:

[1] جمله" أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ‌" مجرور با حرف جرى است كه در تقدير است، و در اصل چنين بوده:" و لقد ارسلنا الى ثمود اخاهم صالحا بعبادة اللَّه".

[2] با اينكه" فريقان" تثنيه است فعل آن كه" يختصمون" است به صورت جمع آمده به خاطر اينكه هر فريقى از گروهى تشكيل مى‌شود و روى هم رفته مجموعه‌اى را به وجود مى‌آورد.