كه او سلطان بود و حكمروا، ولى مگر نمى‌شد بساطى ساده همچون ساير پيامبران داشته باشد؟

اما چه مانعى دارد كه سليمان براى تسليم كردن ملكه سبا كه تمام قدرت و عظمت خود را در تخت و تاج زيبا و كاخ باشكوه و تشكيلات پر زرق و برق مى‌دانست صحنه‌اى به او نشان دهد كه تمام دستگاه تجملاتيش در نظر او حقير و كوچك شود، و اين نقطه عطفى در زندگى او براى تجديد نظر در ميزان ارزشها و معيار شخصيت گردد؟! چه مانعى دارد كه به جاى دست زدن به يك لشكركشى پر ضايعه و توأم با خونريزى، مغز و فكر ملكه را چنان مبهوت و مقهور كند كه اصلا به چنين فكرى نيفتد، بخصوص اينكه او زن بود و به اين گونه مسائل تشريفاتى اهميت مى‌داد.

مخصوصا بسيارى از مفسران تصريح كرده‌اند كه سليمان پيش از آنكه ملكه سبا به سرزمين شام برسد دستور داد چنين قصرى بنا كردند، و هدفش نمايش قدرت براى تسليم ساختن او بود؟ اين كار نشان مى‌داد قدرت عظيمى از نظر نيروى ظاهرى در اختيار سليمان است كه او را به انجام چنين كارهايى موفق ساخته است.

به تعبير ديگر اين هزينه در برابر امنيت و آرامش يك منطقه وسيع و پذيرش دين حق، و جلوگيرى از هزينه فوق العاده جنگ، مطلب مهمى نبود.

و لذا هنگامى كه ملكه سبأ، اين صحنه را ديد" چنين گفت: پروردگارا! من بر خويشتن ستم كردم"! (قالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي‌).

" و با سليمان در پيشگاه اللَّه، پروردگار عالميان، اسلام آوردم" (وَ أَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‌).

من در گذشته در برابر آفتاب سجده مى‌كردم، بت مى‌پرستيدم، غرق تجمل و زينت بودم، و خود را برترين انسان در دنيا مى‌پنداشتم.

اما اكنون مى‌فهمم كه قدرتم تا چه حد كوچك بوده و اصولا اين زر و زيورها