[سوره النمل (27): آيات 36 تا 37]

فَلَمَّا جاءَ سُلَيْمانَ قالَ أَ تُمِدُّونَنِ بِمالٍ فَما آتانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِمَّا آتاكُمْ بَلْ أَنْتُمْ بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ (36) ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لا قِبَلَ لَهُمْ بِها وَ لَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْها أَذِلَّةً وَ هُمْ صاغِرُونَ (37)

ترجمه:

36- هنگامى كه (فرستادگان ملكه سبا) نزد سليمان آمدند گفت: مى‌خواهيد مرا با مال كمك كنيد (و فريب دهيد!) آنچه خدا به من داده از آنچه به شما داده بهتر است بلكه شما هستيد كه به هدايايتان خوشحال مى‌شويد.

37- به سوى آنها بازگرد (و اعلام كن) با لشكرهايى به سراغ آنها مى‌آئيم كه قدرت مقابله با آن را نداشته باشند، و آنها را از آن (سرزمين آباد) به صورت ذليلان و در عين حقارت بيرون مى‌رانيم.

تفسير: مرا با مال نفريبيد!

فرستادگان ملكه سبا با كاروان هدايا، سرزمين يمن را پشت سر گذاشتند و به سوى شام و مقر سليمان حركت كردند، به گمان اينكه سليمان از مشاهده منظره اين هدايا خوشحال مى‌شود، و به آنها شاد باش مى‌گويد.

اما همين كه با سليمان روبرو شدند، صحنه عجيبى در برابر آنان نمايان گشت، سليمان نه تنها از آنها استقبال نكرد بلكه گفت:" آيا شما مى‌خواهيد مرا با مال (خود) كمك كنيد؟ در حالى كه اين اموال در نظر من بى ارزش است،